ŞİİRLER – SEYRETMEYEN KAPTANIN SEYİR DEFTERİ 10 – GÜNNUR BAŞAR
BÖLÜM: 10
DURULMA VAKTİ
Durma, durulma
Yalnız kalma vaktidir.
Yaslıyorum kalbimi
Zamanın tılsımına
Söz, sahibi o’dur
Ötesine gayri bakamıyorum
İki şimdi’nin arasına
Sığınmış gidiyorum..
İki çift lafım var karadır
Kapat kulaklarını sevgilim
Çevir hele başını öteye
Yazacaklarımın hepsi açık yaradır.
İstersen yürü benimle
Güçlenirim sevgilim
Ama sözün söz olsun
İnandır beni
Uzat elini hele,
Taşıyalım dünyanın yükünü
Hiç olmazsa, şu son yüz üç günü
Tuzlarımı akıtayım suyuna sevgilim
Tadasın söyleyemediklerimi
Böyle olurmuş ölünce
Göle katarlarmış ruhu önce
Kıpırtısız dingin, öylece göle
Son kez kavuşsun, dinlensin
Birleşsin diye suyla..
Tuzlarımı akıtayım suyuna
Kabul edesin sevgilim
Bedenimin renklerinde kaybol
Sonra, unut kaybolduğunu
Yüreğimin odalarında soyun
Elbiseni yalanlardan sıyır
Geç tenden.. Perdelerden de..
Geçtiğini de unut, kaybolduğunu da
İçten dışa Aşk ol. .
KARADELİK
Belki de yakılmalı bütün şiirler
Geçmişin tozlu yükü yüzünden
Kalamıyoruz an’da..
Yıllardır okunmamış mektuplar
Hiç açılmamış kitaplar
Bakılmamış fotoğraflar..
Ömrümüz tozlu bir raf sanki
Bitti. Artık bitti
Okşadığım o güzel yüz değil
Bir kafatasımın çukurlarına dalıyor parmaklarım
İki kuyruklu yıldız gibi çarpıştık
Işığımız evreni tuttu
Ve şimdi birer karadelik’e dönüştük..
